Кога Реал Мадрид го загуби првиот осминафинален натпревар во Париз на 15 февруари, светот беше поинаков. До моментот кога се играше реваншот во Мадрид, Русија ја нападна Украина. Фудбалот стана неважен. Но, оние кои видоа како Реал за чудо го сврте натпреварот, никогаш нема да го заборават.
Годинава финалето на Лигата на шампионите се одржува во време кога во Европа беснее војна. Финалето е преместено од Санкт Петербург во Париз бидејќи Русија, агресорот, е исклучена од сите спортски случувања. Војната на автократот Путин го менува целиот свет.
Екипата на Реал Мадрид е таа што го одвлекува вниманието на Европа во мрачните времиња оваа пролет. На патот до финалето, тие ги победија минатогодишните финалисти Челси и Манчестер Сити, на сличен спектакуларен начин како ПСЖ. Нивните противници доминираа во играта, Реал преживеа критични фази и потоа ги изненади противниците и фудбалскиот свет со блескави моменти.
Во полуфиналето против Сити, Реал имаше два гола негатива во 90. минута – и победи. Ме потсети на болниот пораз на Баерн од Манчестер Јунајтед во 1999 година или победата на Челси во „Finale dahoam” во 2012 година, мојот личен Ватерло. Во Премиер – лигата, пак, Сити во последното коло претвори 0-2 во 3-2 за пет минути и станаа шампиони. Необјаснивото е дел од фасцинацијата на фудбалот.
Сега тринаесеткратниот шампион Реал се соочува со шесткратниот шампион Ливерпул. За тоа дали Реал може да направи уште едно чудо, сите очи се насочени кон Карим Бензема. Најдобриот напаѓач на светот го претставува она што го прави Реал: талент, генијалност, интуитивно разбирање на играта, верба во сопствената сила. Против ПСЖ погоди трипати во седумнаесет минути. На шесте натпревари од нокаут рундата постигна десет гола. Тој сега го израмни рекордот на Кристијано Роналдо и може да го престигне во финалето.
Тој е еден од великаните. Тој веќе четири пати ја освои Лигата на шампионите. Во Париз, како Лука Модриќ, Кашемиро и Тони Крос (кој ја освои првата од неговите четири титули со Баерн), може да се израмни со Алфредо ди Стефано, кој го создаде митот за Реал Мадрид со уникатната победничка серија од 1956 до 1960 година.
Дисциплината не е она што се поврзува со Бензема. Да се одржи играч како него на вистинскиот пат потребен е тренер кој знае со кого си има работа во клубот за кој секој фудбалер сонува да игра. Карло Анчелоти, првиот тренер кој по петти пат стигна до финалето, во моментов совршено му одговара на Реал. Против Сити за десет минути ги смени Крос, Модриќ и Кашемиро.
Препознавањето на вистинскиот момент за таков удар на благодет, бара инстинкт од стомакот. И секој што ќе добие согласност од овие играчи за неговата одлука, како Анчелоти, ужива апсолутен кредибилитет.
Галактикос – тоа е традиција на Реал Мадрид повеќе од половина век. Ги има најдобрите од најдобрите од секоја генерација. Тие доаѓаат од Шпанија и Јужна Америка, повремено од Европа, обично од големите фудбалски нации – Франција, Англија, Италија и Германија. Сити и особено ПСЖ го имитираат Реал Мадрид и сакаат дел од тој гламур. За една деценија не успеаја да го стигнат. Тие се уште се копии, а Реал, дури иако „загуби“ од Мбапе, останува оригинал.
Ливерпул претставува поинаков фудбалски пат. Одлучувачки фактори на неговиот фудбал се физичката сила, брзината, форсирањето кон напред на речиси сите позиции. Така сакаат да играат повеќето тимови. Во финалето на Лига Европа, Ајнтрахт Франкфурт во страстна битка го совлада Глазгов Ренџерс. Но, никој не е блиску до извонредноста на Ливерпул, стилот на тоа време е скроен за пристаништето и градот од работничката класа.
Таму за седум години се разви единство помеѓу Јирген Клоп и неговите играчи. Тој успева да го пренесе менталитетот на аутсајдерот на Ливерпул на теренот и да извлече сила од аурата на историските клупски драми околу Хејсел и Хилсборо. Како и сите големи тимови, Ливерпул разви идентитет кој сега ги носи во нивното трето финале во последните пет години. Барса беше повеќе од клуб, Баерн беше „миа сан миа“, а во Ливерпул – Вирџил ван Дајк, Трент Александер-Арнолд и Садио Мане никогаш не одат сами.
„You’ll never walk alone!” Тимот е поголем од поединецот. Фелипе Кутињо, некогаш најдобриот во Ливерпул, не го сфати тоа. Не успеа во Барселона и во Баерн Минхен, а сега игра за Астон Вила. Египќанецот Мохамед Салах , од друга страна, стана ѕвезда во заедницата на Ливерпул. Како дванаесетгодишник, тој секој ден патувал четири часа со автобус на тренинг, денес е во Куќата на славните.
Се разбира, не можете лесно да уживате во фудбалот, не можете да ја игнорирате војната. Тоа има реперкусии за луѓето од Европа, особено за Украина.
Реал Мадрид во прелиминарното коло загуби на домашен терен од Шериф Тираспол, клуб од Придњестровје. Нејзиниот тренер, Јуриј Вернидуб, го напушти тимот непосредно пред натпреварот од Лига Европа со Брага на 24 февруари за да ја брани својата родна земја, Украина. Пред неколку месеци победи на „Бернабеу“, сега со пушка в рака се бори со сонародниците на првата линија.
Тоа е сепак фудбалската приказна од 2022 година.
