Ексклузивна колумна на Филип Лам: Чаби Алонсо – творецот на шампионот од Леверкузен

Фудбалот е, за среќа, игра. Победата и поразот понекогаш доаѓаат случајно. Кога се среќаваат најдобрите од најдобрите, сметам дека тоа е дваесет проценти. Ждребот на ривалите уште повеќе го зголемува факторот среќа. Тоа е убаво, овозможува нови победници.

Ждребот ги спои Манчестер Сити и Реал Мадрид во четвртфиналето на Лигата на шампионите, најспектакуларната пресметка во европскиот фудбал во последните три години. Уште еднаш ги исполни сите ветувања и воодушеви со интензитет и прекрасни голови. Во реваншот, Карло Анчелоти се бранеше со сите сили и рече дека тоа е единствениот начин на кој Реал има шанса. Пенал-серијата ја реши психологијата.

Да имаше светски ранкинг во клупскиот фудбал како што има во тенисот, ќе беше јасно кој е број еден. Во последните пет години, Манчестер Сити освои најмногу бодови во домашното првенство, а минатата година победи и на меѓународно ниво. Небесно-сината машина на Пеп Гвардиола постојано произведува прецизност. Реал би бил на второто место. Клубот освои четиринаесет титули во европските купови и беше првиот кој освои три по ред, што претходно изгледаше незамисливо. Повторно се надминува себеси под водство на Анчелоти. Ако постоеше планиран костур како во тенисот, оваа двојка ќе беше природно финале.

Годинава и Ливерпул повторно го предизвикува Сити. На секои три години, Јирген Клоп гради физички силен тим кој ја нарушува небесно-сината машина со фудбалски контранапади. „Црвените“ ја заслужија победата во најквалитетниот натпревар во Премиер – лигата, а многу ретко може да се види Сити така декласиран. Без Родри, машината веројатно ќе беше демонтирана. (Според мене, Родри ќе заслужеше да биде избран за најдобар светски фудбалер).

Сите состојки за врвен фудбал ги има во Манчестер, Мадрид и Ливерпул: некои од најдобрите играчи и најдобрите тренери кои развиваат тим низ годините. Во Бундес – лигата Чаби Алонсо е најдобар тренер. Беше врвен фудбалер и стратег на теренот. Сега, во неговата прва целосна сезона во Баер Леверкузен, тој веќе формираше тим со стил кој заслужи да стане германски шампион.

Алонсо беше обликуван во големите клубови Ливерпул, Реал и Баерн. Таму помина низ школите на меѓународните великани. Рафаел Бенитез и Жозе Мурињо сакаа да го блокираат патот на противникот до голот и максимално да го искористат моментот кога ќе ја освојат топката. Гвардиола даде сериозен одговор, неговиот посед во противничката половина бара уште повисок степен на организација.

Сега оние кои се залагаат за успех може да се најдат во Бундес-лигата. Бенитез, Мурињо, Гвардиола – сите се во Алонсо. На своите играчи им дава сигурност и самодоверба. Флоријан Вирц, кој веројатно има сѐ што е потребно за да биде извонреден напаѓачки играч, е обликуван од него. Џонатан Тах може да биде особено благодарен. Можеше да се види од 18-годишна возраст дека може да стане многу добар дефанзивец. Потоа исчезна. Сега, на 28 години, тој повторно се појави. Овој пример покажува колку тренерот е важен за еден фудбалер.

Интересно е што Баер Леверкузен од сите екипи ја прекина единаесетгодишната серија на Баерн. УЕФА ги наведува ФК Баерн, Борусија Дортмунд и Ајнтрахт Франкфурт како дваесет клубови со најголем промет во Европа. Баер Леверкузен не е еден од нив. Таму играа Емерсон, Михаел Балак, Лусио, Зе Роберто и Бернд Шнајдер, а клубот стигна до финалето на Лигата на шампионите во 2002 година. Денес локацијата повеќе не е соодветна, а поголемите клубови би купиле такви врвни ѕвезди од Леверкузен. Сегашниот состав вредеше околу половина од оној на Баерн оваа сезона.

Затоа шампионската титула на Баер Леверкузен малку ме потсетува на Лестер Сити во Англија во 2016 година. Тоа веќе не е можно бидејќи конкуренцијата во Премиер – лигата оттогаш рапидно се зголеми. Не само што се вложуваат многу пари во Манчестер и Ливерпул, туку и постапуваат според планот на мудрите тренери. Арсенал сега го прави истото под водство на ученикот на Гвардиола, Микел Артета. Сите три екипи оваа сезона освоија 80 или повеќе блдови. На Бундес-лигата и недостига конкуренција на ова ниво.

Затоа тимот на Чаби Алонсо се издвојува во Бундес-лигата на прв поглед: има идеја како да игра, што го издвојува од противниците. Другите нации, особено шпанските и италијанските тренери во моментов, повеќе се фокусираат на структурата и редот, додека германскиот фудбал е секогаш и само на менталитетот.

Ова е и причината зошто играчите како Џуд Белингам, Каи Хаверц и Ерлинг Халанд мораат да ја напуштат Бундес-лигата доколку сакаат да станат светска класа. Или зошто самодовербата и сигурноста на Џошуа Кимих се намалија. Добро се сеќавам како имаше корист од водството на Гвардиола кога за првпат излезе на големата сцена. Тоа беше пред осум години. Денеска Кимих е во својот врв, но како бек игра на позиција која не е идеално прилагодена на неговиот талент. Тоа е невообичаено.

Германскиот фудбал има и други доблести, Бундес-лигата има и машини. Нивните компоненти се борба, страст и конкурентна цврстина. Гледаат да разменат удари, никогаш да не се откажуваат и да даваат шанса. Конкретно Баерн е непредвидлив, но и Дортмунд може да преживее подеми и падови. Нивните успеси не можат секогаш да бидат целосно објаснети и ова не е начин да се стане светски број еден. Но, овие карактеристики одговараат на фудбалската игра. Гери Линекер веќе очајува.

Пласманот на Баерн Минхен и на Борусија Дортмунд во полуфиналето на ЛШ уште еднаш докажува дека Бундес-лигата има многу ресурси за враќање назад. Таа е втора најсилна финансиски во светот, може да привлече од цела Европа и Германија е најнаселената земја во ЕУ, што е особено важно во фудбалот.

На ум ми доаѓа Франц Бекенбауер. По титулата на Светското првенство во 1990 година, тој рече дека доколку во комбинација се додадат и Источните Германци, Германија ќе биде непобедлива во наредните децении. Не испадна баш така, но имаше една внатрешна вистина, исто како и неговото мото: „Излези и играј фудбал!“ Не правете голема гужва, провоцирајте ја својата среќа!

(Ексклузивна колумна на Филип Лам на МАКФУДБАЛ.МК)