Ексклузивна колумна на Филип Лам: Зошто сите фудбалери го сакаат Карло Анчелоти

Во 2016 година, Баерн Минхен се соочи со многу тешка задача. Клубот мораше да најде наследник за Пеп Гвардиола. Само еден дојде во прашање: Карло Анчелоти.

За нас играчите ова значеше промена од една страна. Она што Анчелоти го зборуваше за една недела, Гвардиола го кажуваше за три часа. Од друга страна, како што беше случајот со неговиот претходник, истото важи и за Анчелоти: Како играч, се чувствувате удобно затоа што чувствувате дека тренерот го прави комплетниот репертоар за да биде на располагање на тимот. Затоа е секаде успешен.

Во една анкета за тоа кој е најдобар тренер во светот, ретко кој би рекол Карло Анчелоти, дури и во Италија. Сепак, тој има уникатен рекорд. Тој е единствениот кој наскоро ќе биде шампион во петте големи лиги во Европа: со Милан во Серија А, со Челси во Премиер – лигата, со ПСЖ во Лига 1, со Баерн Минхен во Бундес – лигата, со Реал Мадрид сега е на прагот на титулата во Ла Лига.
Исто така, нема тренер кој почесто ја освојувал Лигата на шампионите, трипати или со повеќе клубови, два. Анчелоти е исто така еден од седумтемина кои го држеле овој трофеј високо како играч и како тренер.

Како играч доминираше бидејќи поседуваше извонредни стратешки вештини. Анчелоти беше дел од легендарниот тим на Милан под водство на Ариго Саки, кој форсираше концепт на фудбал со одлични индивидуални играчи. Така, Анчелоти беше на теренот кога се случуваше револуција, кога се програмираше оперативниот систем на модерната игра против топката: зонска одбрана ориентирана кон топка, чиј код е сè уште актуелен.

Ова искуство е предуслов за врвен тренер. На секој тренер кој не играл на највисоко ниво му недостасува нешто што го доживеал Анчелоти. И така, неговото длабоко разбирање на играта, играчите, милјето на професионалниот фудбал доаѓа одвнатре.

Тој не е догматичен тренер. Сите негови тимови имаат врвно тактичко ниво, посебно во дефанзива. Но, како играч, ја добивате својата слобода. Анчелоти е најдобар во управувањето со екстремните фудбалски ликови. Поточно, ѕвездите кои сакаат да добиваат посебен третман.

Анчелоти се сложуваше и со моќни луѓе како Силвио Берлускони, Роман Абрамович, Флорентино Перез или Насер Ал Келаифи. По неколку недели во Минхен, тој ми пријде и ме праша кој има повеќе да каже, Ули Хенес или Карл-Хајнц Румениге. За него беше важно да знае кој дава „палец нагоре“ или „палец надолу“ овде во Минхен.

Во времето кога нè тренираше, настана мал хаос, понекогаш изгледаше хаотично во соблекувалната. Во принцип, детски работи. Анчелоти требаше да обезбеди дисциплина. Нему му беше дадена листа на играчи на кои требаше посебно да се внимава во иднина. По тренингот ме тргна на страна, ми го покажа списокот и ми рече: „Сега ме фаќаат за „мадиња“.

Потоа Анчелоти застана во соблекувалната пред тимот, погледна во парчето хартија и рече: „Имам наредба од раководството да ви прочитам список“. Она што го кажа, неговиот тон, начинот на кој изгледаше „ова не е дел од мојата работа, сепак не тренирам младински тим, да дисциплинирам фудбалери, но ако газдите сакаат да го сторам тоа, ќе го сторам тоа. Некои играчи возвратија дека потпишувањето илјадници автограми месечно е премногу за нив. Анчелоти рече: „Така е и за мене“.

Анчелоти е независен. Има шарм, хумор и одредена ноншалантност. Успева да држи дистанца. Тој често седи во ресторан со семејството час и половина по последниот свиреж од натпреварот и јаде тортелини. Во секој град можете да најдете добар италијански ресторан.

Првото прашање што се наметнува е како може да се биде успешен во пет земји со пет јазици кои треба да ги знае… Фудбалерите прават многу работи невербално. И Анчелоти ги совлада педесетте важни зборови потребни во оваа игра на секој јазик. Фудбалот од врвна класа е меѓународен. Реал, ПСЖ, Челси, Баерн и Милан се разликуваат по стилот само по нијанси. Анчелоти е идеалното решение за тивко преземање на вакви тимови.

Во Мадрид сигурно ги спојува бујниот универзален талент на Карим Бензема, играчката интелигенција на Лука Модриќ, прецизноста на додавањата на Тони Крос. Грешките на Бензема, пак, помалку го интересираат, а тој повеќе не сака да го учи Крос како да го брани просторот. Како тренер на Реал е свесен дека може да се случи дебакл како оној од 0-4 против Барселона. Genius едноставно не е достапен во секоја игра. Анчелоти го знае тоа и играчите знаат дека тој го знае тоа. Тие се поддржуваат еден со друг бидејќи тој е еден од нив.

Не ги губи нервите по поразите, туку стои пред своите играчи. Тимот и тренерот се една заедница, тоа е заслуга на Анчелоти. Победите од 3-1 против ПСЖ и против Челси докажаа дека Реал Мадрид не само што може да го освои шампионатот, туку и Лигата на шампионите.

Ја одиграв мојата последна година под водство на Анчелоти. Кога му кажав дека ставам крај на кариерата, тој ме замоли да се преиспитам. Тој рече дека можам да играм на ова ниво до 40-та година. Кога сфати дека дефинитивно сум одлучил, се обиде да ме стави како негов помошник тренер. Но, сакав да се повлечам.

Италијанецот го сака тоа што го работи, го сака фудбалот и фудбалерите. Затоа сите сакаат да играат за големиот тренер Карло Анчелоти.