Најчудниот Европски шампионат во фудбал заврши со италијански триумф на „Вембли“. Турнирот кој се играше од Лондон до Баку и беше обележан со полемики поврзани со многу нелогични безбедносни мерки поради коронавирус, заврши, а титулата ја понесе италијанската репрезентација, која го победи домаќинот во храмот на англискиот фудбал по драматична пенал – престрелка. Во првата фаза од ЕВРО, за првпат во историјата, учествуваше и Македонија.
Она што е особено интересно во приказната е тоа што веројатно никогаш не се случило во историјата на фудбалот, во финалето на едно големо натпреварување, речиси целиот свет да навива за една репрезентација.
Неверојатна одбивност беше насочена кон Англија, а Италија ја поддржуваа и оние кои немаат афинитет кон таа репрезентација, како и оние за кои фудбалот е потполно второстепена работа во светот. Пред и после последниот натпревар, на социјалните мрежи можевме да видиме дека дури и луѓето кои се инаку чувствителни на прашања за политичка коректност и какво било социјално обележување без никакво помилување, мразат цела нација.
Многумина ќе речат дека самите Англичани привлекоа омраза поради контроверзниот пенал кој го изнуди Рахим Стерлинг во полуфиналето против Данска. Точно, тој пенал не постоеше, но интересно е да се слушнат аргументите на оние кои навиваа за националниот тим поради овој контроверзен детаљ.
Имаше повеќе причини да се „мрази“ Англија, а англискиот новинар Чарли Паркер-Тарнер наведе пет.
Football’s Coming Home
Песната на бендот The Lightning Seeds ја обедини Англија и само што го привлече презирот кон остатокот од светот. Таа фраза за враќање на фудбалот дома на Островот беше алатка со која се хранеа навивачите на Англија и направија еуфорија, верувајќи дека конечно дојде време земјата што го измисли фудбалот да добие задоволство и признание. Наместо тоа, тие добија само презир и потсмев од остатокот од светот. Дури и Каспер Шмајхел се потсмеваше на таа фраза во пресрет на полуфиналето помеѓу Данска и Англија, кога праша еден англиски новинар зошто трофејот треба да се врати дома кога тој никогаш не бил во таа куќа.
Леонардо Бонучи после финалето рече пред камерата: „Доаѓа во Рим“, парафразирајќи го текстот на контроверзната песна. Се разбира, таа фраза не е единствената причина за омраза кон Англија, но мислењето е дека таа претставува класична англиска ароганција и гледајќи од се што не е англиски.
Додека сите патуваа низ цела Европа, само Англичаните чекаа дома
И покрај фактот дека ЕВРО беше домаќин на многу земји, само Англија имаше статус на вистински домаќин. Од седумте натпревари на овој турнир, Англичаните одиграа само четвртфинален натпревар против Украина надвор од својот „Вембли“.
Од друга страна, сите други репрезентации го поминуваа најголемиот дел од своето време во авионот, а јавноста доби впечаток дека се прави се за да се направи Англија шампион. Но, долго време се знае дека овој формат на турнирот е договорен, па затоа е малку невообичаено зошто има толку многу гнев.
Свирежи за химните на противниците
Навивачите на Англија редовно ги исвиркуваа химните на противниците на ова ЕВРО, што дополнително го предизвика бесот на остатокот од фудбалскиот свет. УЕФА јасно стави до знаење дека ваквото однесување не е прифатливо и ќе биде строго санкционирано, но штетата е веќе направена.
Историја
Интересно е и тоа што многумина ја мразат Англија поради нејзиното колонизирачко минато, иако Англија во никој случај не е единствената нација што има такво минато. Исто така, англиската репрезентација е една од најразновидните екипи денес ако се земе предвид етничката припадност. Покрај тоа, за да покаже дека минатото е далеку зад нив, англиската репрезентација клекна пред секој натпревар на ова ЕВРО во име на поддршка на започнатото движење
Затоа што тоа е Англија
Една од причините што во голема мера ќе објасни зошто сите се чини дека ја мразат Англија во моментов е дека нема причина. Нема логично и рационално објаснување зошто Европа ја даде поддршката на сите тимови со кои се соочи тимот на Герет Саутгејт ова лето. Тие едноставно ги мразат љубителите на англискиот фудбал.
Ако по некоја случајност Французите, Италијанците или Белгијците отпееја песна за освојување трофеи, немаше да има општ бес. Да ги исвиркаа националните химни, можеби ќе имаше неколку инцидентни коментари, но сигурно прашината немаше да се крене толку многу. Сепак, кога станува збор за Англија, тоа е најлошото нешто на светот.
