КОЛУМНА – Филип Лам: Финална битка – Саутгејт и Манчини ги поврзаа тимовите со нацијата

„Views of a footballer“ е колумна на Филип Лам, во соработка со новинарот Оливер Фрич, на германскиот интернет магазин „Zeit Online“, која ексклузивно во Македонија ја објавува www.makfudbal.mk. Истовремено колумната се објавува и во неколку реномирани медиуми во Европа (The Guardian, La Repubblica, Politiken, Delo, Sports Daily, Sport Voetbalmagazine, Gazeta Wyborcza, Tribuna, Dennik).

Поранешниот капитен на светскиот првак Германија и директор на турнирот ЕВРО 2024 ќе ги анализира фудбалските теми и ќе разговара за нивната стратешка важност за општеството, економијата и политиката.

Како домаќин на Европското првенство во Германија 2024 година, природно сум загрижен за изгледот и влијанието на домашниот тим. За атмосферата и обемот на еден турнир е важно тој да игра храбро и да шири оптимизам. Да има ликови во своите редови со кои навивачите можат да се идентификуваат.

Јавноста сака да ги оценува фудбалерите според начинот на кој тие ја преземаат одговорноста и да видат како расте тим во текот на турнирот. Доколку, покрај тоа, тие развиваат национален стил на теренот, што се случува повеќе или помалку неизбежно, обемот на фудбалските репрезентации и социјалното значење на европските или светските првенства стануваат очигледни. Историјата на фудбалот знае концизни примери за таквата додадена вредност на фудбалот: Англија 1996, Франција 1998 или Германија 2006 година.

На Пан-европскиот турнир во 2021 година видовме неколку домаќини, од кои двајца се во финалето. Англија дозволи ентузијазмот на своите сонародници да ги пренесе преку петте натпревари на „Вембли“.

Единаесетмината се потпираат на нивната огромна атлетичност и моќ – како што е познат фудбалот од Премиер – лигата, а исто така и од историјата на Англија.

Селекторот Герет Саутгејт внесе во својот тим две работи. Со своето отворено писмо до нацијата во кое се осврна на прашањето на расизмот, тој јасно стави до знаење дека на својата позиција како национален тренер гледа со социјална мисија. И неговиот тим верува во неговиот спортски план, а тоа е: Никој нема да постигне гол против нас толку брзо. Англија прими гол само во полуфиналето против Данска.

Во нападот, Саутгејт може да се потпре на многу таленти, пред сè на Рахим Стерлинг. Забележително е и тоа што тој користи некои играчи од клубови кои не припаѓаат на „големите шест“, а тоа се Лидс Јунајтед, Астон Вила, Вест Хем и Евертон. Ова исто така го зајакнува идентитетот на Англија.

Голем победник на овој турнир од минатото е противникот на Англија во финалето. Од почетокот на натпреварувањето во Рим, Италија остави впечаток на силна селекција што ги импресионира противниците со јасен пристап. Тимот ја комбинира старата италијанска доблест на одбрана, што особено се бараше во полуфиналето против Шпанија, со меѓународни елементи.

Италија не се потпира на „катанаџо“, туку има голем посед на топката во противничката половина. На овој начин, тимот оди подалеку од она што е познато од Серија А. Подвижниот среден ред околу Марко Верати, Николо Барела и Жоргињо има кратко време за контакт на топката. Ова создава проток на играта.
Тактички, ова е најдоброто што може да го понуди турнирот.

Единаесетмината дејствуваат речиси исто хомогено како клупски тим. Ова е големо достигнување на Роберто Манчини и неговите играчи. Нивната поврзаност може да се почувствува во говорите на селекторот по натпреварот. Италија настапува убедливо. Старата фудбалска нација се врати.

И Данска импресионираше како домаќин. На „Паркен“ во Копенхаген, правилата за коронавирус беа толкувани многу либерално. Но, кој би ги обвинил Данците за нивната еуфорија по влегувањето нс ЕВРО, кога катастрофата со Кристијан Ериксен само што беше спречена? Кога го реанимираа на теренот, секој чобек емотивно се поврза, а потоа дојде олеснувањето што предизвика еуфорија поради неговото спасување. Така, и покрај двата порази, тимот прерасна во заедништво со својата публика.

Во следните натпревари на „сè или ништо“, тие играа ослободено и го славеа фудбалот. Ѕвездите Мартин Брајтвајт (Барселона) и Пјер Емил Хојбјерг (Тотенхем) со своите енергични потези покажаа дека се вклучени максимално во националното единство. Дека се чувствуваат како Данци. И земјата ги славеше своите играчи.

Физикалност, менталитет, борба, дух, тимски дух – ова се класичните адути на данскиот динамит. Под водство на селекторот Каспер Хјулманд, кој е омилен во тимот и чиј стил се базира на оној на Јохан Кројф и на Пеп Гвардиола, Данците, како Бразилци од Скандинавија, потсетуваа на нивните одлични денови во осумдесеттите и раните деведесетти на Европското првенство. Завршија несреќно на крајот против физички супериорната Англија во полуфиналето.

И во Севилја, секој Шпанец можеше веднаш да препознае од начинот на кој играше „фуријата“ – Ова е мојот тим. Шпанскиот фудбал напредува со својата јасна идеја за тренинг, од У15 до сениорскиот тим, сите играат технички поткован фудбал. На тимот на Луис Енрике овој пат му требаше малку раздвижување, првично ја немаше ефикасноста. Но, во последниот меч од претходната рунда, тие се искупија со победа од 5-0 над Словачка.

Шпанија годинава има и извонредни фудбалери. Постои голема веројатност дека Педри, Дани Олмо, Феран Торес, Родриго или Микел Ојарзабал еден ден ќе тргнат по стапките на Чави, Андрес Иниеста, Чаби Алонсо или Фернандо Торес. Овојпат, тимот загуби многу тесно во полуфиналето. Сепак, веќе може да се види дека Шпанците ќе бидат на високо ниво на Светското првенство во Катар 2022 година или на Европското првенство 2024 година во Германија.

Можеше да се забележи и на други места како тимовите се инспирирани од домашната предност. Унгарскиот тим во Будимпешта стана колектив кој го брани својот гол и демне за својата шанса. Холандија го покажа традиционалниот напаѓачки фудбал пред навивачите во Амстердам. Сите овие примери ја покажуваат вредноста на националниот фудбалски идентитет и на Европското првенство. Тоа е разиграна конкуренција меѓу нациите кои преговараат за нивниот соживот преку фудбалот.

Германија, мојата матична земја, исто така, имаше шанса да има корист од својот статус на домаќин на трите натпревари во Минхен. Но, тоа и успеа само во триумфот против Португалија. Во осминафиналето против Англија, единаесетмината Германци не се појавија со потребната динамика и одлучност. Хиерархијата исто така не беше препознатлива.

Не може да се сведе се на потенцијалот на играчите, за тоа треба само да ги погледнете нивните кариери. Повеќето германски репрезентативци се дел од врвните европски клубови, многумина веќе ја освоија Лигата на шампионите, некои и Светското првенство. Германија нема проблем со квалитетот на своите играчи и со талентот. За тоа сведочи и селекцијата У21 која годинава ја освоија титулата европски шампион.

Во последните три години, сепак, раната елиминација на СП 2018 и елиминацијата во осминафиналето на ова Европско првенство доведе до губење на довербата кај навивачите – во перформансите на тимот и, се разбира, исто така во Германската фудбалска федерација (ДФБ).

Јоаким Лев ќе го наследи неговиот поранешен асистент Ханси Флик, кој освои шест трофеи со Баерн Минхен за една и пол година како главен тренер. Тој ќе мора да се потпре на помладата генерација и да ги прераспредели своите должности веднаш штом ќе продолжат квалификациите за Светското првенство во септември.

Победниците во Лигата на шампионите, Антонио Рудигер, Никлас Суле, Леон Горецка, Џошуа Кимих, Серж Гнабри, Каи Хаверц и Тимо Вернер можат да се користат за формирање на тимот, квалитетно да се пополнат одбраната, средниот ред и нападот. Тоа е тим во кој се препознава стилот на Германија.

Герет Саутгејт и Роберто Манчини дадоа пример. Во текот на неколку години, тие развија стил на игра со своите тимови што е прилагоден на земјата и играчите. Саутгејт исто така успеа да им соопшти на своите високо платени sвезди дека тие не играат само фудбал. Тој исто така им дозволува да преземат општествена одговорност. Тоа создава идентификација со нацијата.

За три години ќе дојде ред на Германија. Европското првенство 2024 година исто така може да биде фудбалска прослава во која тимот домаќин ја носи својата земја до заедништво. Исто како и годинашниот турнир, кој е успешен и покрај сите неволји. Во финалето има две селекции со непогрешлив национален стил. И цела Европа сака да знае кој ќе победи.